De eerste schooldag
Blijf op de hoogte en volg Irene
25 Augustus 2015 | Mexico, Mexico-stad
Goedemorgen lieve mensen,
Vanmorgen ging heeel vroeg de wekker, om 5.30 uur. De meiden kregen we uiteraard met moeite wakker en al voordat haar jurkje aan was, kwamen de tranen bij Marit. Met moeite een broodje naar binnen gekregen en daar gingen we. Met de taxi naar de afzet plaats. We waren de eerste, maar de bus was er al. Ze stond op de lijst en om 7.15 stapte onze meid de bus in. Zonder problemen en heel stoer aan het zwaaien. Daar ging ze....
Ze zou om 14.10 weer terug komen op de plek waar we haar in de ochtend hadden gebracht. Ik stond er al om 13.55 zodat ik zeker wist dat ik op tijd zou zijn. Nu was ik wel op tijd, maar de bus niet.......
Om 14.20 was er nog geen bus...ik raakte lichtelijk in paniek. Ik was niet zo zeer bang dat ze niet hier in de buurt aan zou komen, maar dat ik er niet zou zijn als ze aankwam en dat ik niet wist waar de plek dan wel zou zijn.
Ik zag allemaal bussen aankomen en kinderen naar huis lopen, maar allemaal met een ander uniform. Dat was bij een rotonde vlakbij.
Om 14.25 nog steeds niet... En er stonden ook geen ouders die er 's ochtend wel waren. Blijkbaar was mijn beltegoed al op en kon ik niemand bereiken en ook niet met de telefoon die ik van Bram bij mij had. Ik kon mijn tranen niet meer binnenhouden en ben een soort van in paniek naar een groepje mensen gelopen of zij iets wisten. Dat wisten ze niet, maar een jongen was zo vriendelijk om met zijn telefoon de ouders van het nederlandse gezin te bellen. Ik kreeg de vader aan de lijn (fijne eerste kennismaking, zo al huilend aan de telefoon), maar hij zei dat het inderdaad dezelfde plek zou moeten zijn. Hun dochter was ook een half uur later thuis dan de bedoeling zou moeten zijn. Dat gaf mij wel weer iets rust en ik stond dus rustig te wachten op de plek. Maar om 14.45 was er nog steeds geen Marit. Ik vond dat toch wel weer minder prettig en werd weer wat onrustig. Ik voelde me zo kwetsbaar op dat moment. Ik wilde gewoon niet dat Marit op een ander plek gebracht zou worden dan dat ik stond en dat zij een vervende eerste ervaring zou hebben met het terugrijden met de bus. En ik wist ook wel dat het goed zou komen, maar omdat ik geen communicatie had per telefoon en ik daar alleen stond, begon ik zo te twijfelen aan die plek.
Uiteindelijk kwam er een busje aan en het bleek dat ze al een tijdje voor het appartement (50 meter verderop) hadden staan wachten. Marit zei nog niet zo heel lang, maar ik denk een minuut of 10.
Ik was zooooo blij toen ik Marit weer zag!! Ze was heel relaxed en kwam vrolijk het busje uit.
Ze had een leuke dag gehad en ze hadden nog niet zo veel gedaan omdat het de eerste dag was. Ze had lekker gekleurd en geverfd en 2x buiten gespeeld.
Morgen heeft ze sportdag en gaat ze naar de bibliotheek. Ze heeft 2x per week sportdag. Dan gaat ze in haar sportkleren naar school.
Pfffff, ik was helemaal kapot na dat avontuur. Die middag kwam er nog een mannetje om de tafel te maken en dat is gelukt.
Inmiddels was het al 17.00 en Bram had een taxi geregeld die ons weer naar het hotel bracht. Daar hebben we gewacht tot Bram thuis kwam van zijn werk, lekker gegeten en nu is het hier ook avond geworden. En ik vrees dat die voor mij niet meer zo lang gaat duren. De batterij van vandaag is leeg.
Morgen weer vroeg op om Marit naar de busstop te brengen en dan gaan we ook als het goed is gelijk de koffers mee nemen en vanaf morgen wonen we dan in ons eigen huis! Dan worden de bedden bezorgd en kunnen we slapen!!
Vandaag dus een iets minder fijn stukje en ik ga zo mijn bed in om weer even mijn batterij op te laden en hopelijk verdwijnt de hoofdpijn dan ook weer. Maar dat zal wel :) Morgen weet ik waar het busje stopt, dus ga ik ervan uit dat het dan allemaal zonder problemen verloopt!!
We hebben waarschijnlijk de komende dagen nog geen internet in ons huis, dus zal het even duren voor er weer een update komt!
Vanmorgen ging heeel vroeg de wekker, om 5.30 uur. De meiden kregen we uiteraard met moeite wakker en al voordat haar jurkje aan was, kwamen de tranen bij Marit. Met moeite een broodje naar binnen gekregen en daar gingen we. Met de taxi naar de afzet plaats. We waren de eerste, maar de bus was er al. Ze stond op de lijst en om 7.15 stapte onze meid de bus in. Zonder problemen en heel stoer aan het zwaaien. Daar ging ze....
Ze zou om 14.10 weer terug komen op de plek waar we haar in de ochtend hadden gebracht. Ik stond er al om 13.55 zodat ik zeker wist dat ik op tijd zou zijn. Nu was ik wel op tijd, maar de bus niet.......
Om 14.20 was er nog geen bus...ik raakte lichtelijk in paniek. Ik was niet zo zeer bang dat ze niet hier in de buurt aan zou komen, maar dat ik er niet zou zijn als ze aankwam en dat ik niet wist waar de plek dan wel zou zijn.
Ik zag allemaal bussen aankomen en kinderen naar huis lopen, maar allemaal met een ander uniform. Dat was bij een rotonde vlakbij.
Om 14.25 nog steeds niet... En er stonden ook geen ouders die er 's ochtend wel waren. Blijkbaar was mijn beltegoed al op en kon ik niemand bereiken en ook niet met de telefoon die ik van Bram bij mij had. Ik kon mijn tranen niet meer binnenhouden en ben een soort van in paniek naar een groepje mensen gelopen of zij iets wisten. Dat wisten ze niet, maar een jongen was zo vriendelijk om met zijn telefoon de ouders van het nederlandse gezin te bellen. Ik kreeg de vader aan de lijn (fijne eerste kennismaking, zo al huilend aan de telefoon), maar hij zei dat het inderdaad dezelfde plek zou moeten zijn. Hun dochter was ook een half uur later thuis dan de bedoeling zou moeten zijn. Dat gaf mij wel weer iets rust en ik stond dus rustig te wachten op de plek. Maar om 14.45 was er nog steeds geen Marit. Ik vond dat toch wel weer minder prettig en werd weer wat onrustig. Ik voelde me zo kwetsbaar op dat moment. Ik wilde gewoon niet dat Marit op een ander plek gebracht zou worden dan dat ik stond en dat zij een vervende eerste ervaring zou hebben met het terugrijden met de bus. En ik wist ook wel dat het goed zou komen, maar omdat ik geen communicatie had per telefoon en ik daar alleen stond, begon ik zo te twijfelen aan die plek.
Uiteindelijk kwam er een busje aan en het bleek dat ze al een tijdje voor het appartement (50 meter verderop) hadden staan wachten. Marit zei nog niet zo heel lang, maar ik denk een minuut of 10.
Ik was zooooo blij toen ik Marit weer zag!! Ze was heel relaxed en kwam vrolijk het busje uit.
Ze had een leuke dag gehad en ze hadden nog niet zo veel gedaan omdat het de eerste dag was. Ze had lekker gekleurd en geverfd en 2x buiten gespeeld.
Morgen heeft ze sportdag en gaat ze naar de bibliotheek. Ze heeft 2x per week sportdag. Dan gaat ze in haar sportkleren naar school.
Pfffff, ik was helemaal kapot na dat avontuur. Die middag kwam er nog een mannetje om de tafel te maken en dat is gelukt.
Inmiddels was het al 17.00 en Bram had een taxi geregeld die ons weer naar het hotel bracht. Daar hebben we gewacht tot Bram thuis kwam van zijn werk, lekker gegeten en nu is het hier ook avond geworden. En ik vrees dat die voor mij niet meer zo lang gaat duren. De batterij van vandaag is leeg.
Morgen weer vroeg op om Marit naar de busstop te brengen en dan gaan we ook als het goed is gelijk de koffers mee nemen en vanaf morgen wonen we dan in ons eigen huis! Dan worden de bedden bezorgd en kunnen we slapen!!
Vandaag dus een iets minder fijn stukje en ik ga zo mijn bed in om weer even mijn batterij op te laden en hopelijk verdwijnt de hoofdpijn dan ook weer. Maar dat zal wel :) Morgen weet ik waar het busje stopt, dus ga ik ervan uit dat het dan allemaal zonder problemen verloopt!!
We hebben waarschijnlijk de komende dagen nog geen internet in ons huis, dus zal het even duren voor er weer een update komt!
-
25 Augustus 2015 - 07:20
Marissa:
Nee wat een nachtmerrie, nou ik begrijp je tranen hoor dat was mij ook zeker gebeurd. Maar wat een knapperd zeg Marit zo stoer de 1e dag! Hoop dat je lekker geslapen hebt!!! -
25 Augustus 2015 - 07:48
Jannie V M:
Oh joh wat naar en natuurlijk kwam het goed, maar die vreselijke tijd wachten..... Gelukkig stapte je op mensen af en kreeg je een telefoon. En kwam Marit vrolijk uit het busje. Ik was gewoon opgelucht, toen ik haar uit zag stappen, in jouw verhaal! Liefs voor jullie alle vier! -
25 Augustus 2015 - 08:06
Rolinka:
O Irene, wat een stress en paniek! Ik kan het me zoooo goed voorstellen en zou ook in tranen zijn, goor. Gelukkig is alles goed afgelopen en heeftMarit het super gedaan op haar eerste schooldag! Wat een kanjer, he! Lekker bijkomen en hopelijk heel snel in jullie nieuwe huis nu! Succes daar xxxxxxxxxx -
25 Augustus 2015 - 08:19
Floor:
wat een verhaal Ireen! Spannend verhaal, gelukkig is het goed gekomen! Succes met je huis inrichten! Xx -
25 Augustus 2015 - 08:48
Jeannette:
Tjoh, wat een stress even zeg! Je wilt dat alles goed verloopt voor Maritje op zo'n eerste dag en dan loopt het zo!! En Maritje redde zich gewoon zo'n eerste dag op school met haar stoomcursus Engels, wat stoer van jullie allebei :-D!
-
25 Augustus 2015 - 12:06
Nadine:
Jeetje wat heftig even zeg! Nog maar net in Mexico en je kind al 'kwijt' zijn. Wat suf dat ze dan ergens anders stoppen, net echt duidelijk. Gelukkig weet je al duidelijk te maken wat je wilt! Enne dat Nederlandse stel zal vast ook zoiets al hebben meegemaakt en begrijpen dat je zo belt! Zou ook lichtelijk in paniek raken hoor, zeker als je telefoon het dan ook net niet doet Wat stoer van Marit zeg! Heel knap van haar! Als je in je nieuwe huis zit, kun je dan ś morgens wat langer blijven liggen? Wel leuk hoor je huis inrichten! Heeft ze haar schooluniform inmiddels al? Ben benieuwd naar jullie foto s! Succes vandaag! -
25 Augustus 2015 - 20:11
Debs:
Dikke knuf! Wat fijn dat je het nare avontuur hier even van je af kan schrijven. Ik snap heel goed hoe vreselijk je je voelt. Alle spanning al opgestapeld en dan in zo'n ver land met alleen maar nieuwe dingen en zonder telefoon! Pfffff je heb je nog dapper staande gehouden.
En dan Marit zo blij in de armen te kunnen sluiten, opluchting.
Heerlijk vooruitzicht dat je vanaf morgen jullie thuis kunnen maken. Vanaf de thuisbasis op avontuur gaan geeft ook al iets meer zekerheid. Hopelijk is je hoofdpijn over gegaan en heb je goed geslapen.
Ik moest zaterdag wel even een traantje laten toen we gingen BBQen en Louis die heerlijke Indiaase kipjes maakte. Die hadden we weer met jullie willen kunnen delen... Ineens kwam het aan dat jullie zo ver weg zijn. Mis het nu al om af te kunnen spreken...
Liefs -
24 September 2015 - 18:10
Nelsmoor:
Wat jammer dat de eerste schooldag zo begon . Maar kinderen zijn snel gewend denk ik.
Hoplijk is het nu anders .het weer is vast beter dan hier.
groetjes Nel Smoor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
